Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny 2013

Istnieją dwie wersje opisu samego faktu wniebowzięcia Maryi. Jedna skrócona, mówi o tym, że gdy Apostołowie czuwali przy grobie Matki Zbawiciela, On sam przybył z aniołami Michałem i Gabrielem. Polecił Michałowi, by zabrał ciało Maryi na obłok i złożył je w raju. Tam Aniołowie złożyli ciało pod drzewem życia. A gdy to uczynili, Michał przyniósł Jej świętą duszę i połączył z ciałem.

Druga wersja jest bogatsza i wprowadza świadectwo św. Tomasza Apostoła. Ten bowiem spóźnił się i nie był na pogrzebie. Kiedy na obłoku zbliżał się do Góry Oliwnej, widział, jak aniołowie niosą ciało Maryi do nieba. Na dowód tego spuścili mu szarfę, którą Apostołowie założyli na ciało Maryi.

Kiedy wysłuchał opowieści o Jej śmierci i pogrzebie, oświadczył, że Jej ciała już nie ma w grobie, bo zostało zabrane do raju. Zdenerwowani Apostołowie wypominają mu grzech niewiary, z jakim chodził siedem dni po zmartwychwstaniu Jezusa. Tomasz ten swój grzech uznaje, ale domaga się podejścia do grobu i otwarcia go celem sprawdzenia, czy ciało się w nim znajduje. Tak też się dzieje. Apostołowie otwierają grób, a ten okazuje się pusty.

Tym razem Tomasz miał rację. Gdy jeszcze pokazuje szarfę, jaka spadła, gdy Aniołowie nieśli ciało Maryi w stronę raju, wyznają wiarę w Jej wniebowzięcie.