To mówi Pan:

«Podobnie jak ulewa i śnieg spadają z nieba i tam nie powracają, dopóki nie nawodnią ziemi, nie użyźnią jej i nie zapewnią urodzaju, tak iż wydaje nasienie dla siewcy i chleb dla jedzącego, tak słowo, które wychodzi z ust moich: nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa».

Oto Słowo Boże.

Na żyznej ziemi ziarno wyda plony.

Nawiedziłeś i nawodniłeś ziemię,

wzbogaciłeś ją obficie.

Strumień Boży wezbrany od wody;

przygotowałeś im zboże.

Na żyznej ziemi ziarno wyda plony.

I tak uprawiłeś ziemię: †

nawodniłeś jej bruzdy, wyrównałeś jej skiby,

spulchniłeś ją deszczami, pobłogosławiłeś płodom.

Rok uwieńczyłeś swymi dobrami,

gdzie przejdziesz, wzbudzasz urodzaj.

Na żyznej ziemi ziarno wyda plony.

Stepowe pastwiska są pełne rosy,

a wzgórza przepasane weselem,

łąki się stroją trzodami, †

doliny okrywają się zbożem,

razem śpiewają i wznoszą okrzyki radości.

Na żyznej ziemi ziarno wyda plony.

Bracia:

Sądzę, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawi. Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. Stworzenie bowiem zostało poddane marności nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał, w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych.

Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy oczekując przybrania za synów, odkupienia naszego ciała.

Oto Słowo Boże.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Ziarnem jest słowo Boże, a siewcą jest Chrystus,

każdy, kto Go znajdzie, będzie żył na wieki.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Tego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem. Wnet zebrały się koło Niego tłumy tak wielkie, że wszedł do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu. I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami:

«Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, niektóre ziarna padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na miejsca skaliste, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne w końcu padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny.

Kto ma uszy, niechaj słucha».

Oto słowo Pańskie.