Izrael był jak dorodny krzew winny, przynoszący wiele owoców: lecz gdy owoc jego się mnożył, wzrastała liczba ołtarzy; im lepiej działo się w kraju, tym wspanialsze budowano stele. Ich serce jest obłudne, muszą pokutować! Pan ich ołtarze rozwali i stele powywraca. Powiedzą wtedy: «My nie mamy króla, bośmy się Pana nie bali, zresztą cóż nam król pomoże».

Upadnie Samaria, a król jej jest niby piana na powierzchni wody. Zniszczone będą wyżyny Bet-Awen, grzech Izraela. Ciernie i osty wyrosną na ich ołtarzach. Wtedy powiedzą górom: «przykryjcie nas!», a wzgórzom: «padnijcie na nas!»

Posiejcie sprawiedliwość, a zbierzecie miłość; karczujcie nowe ziemie! Nadszedł czas, by szukać Pana, aż przyjdzie, by sprawiedliwości was nauczyć.

Oto Słowo Boże.

Śpiewajcie i grajcie Mu psalmy,

rozsławiajcie wszystkie Jego cuda.

Szczyćcie się Jego świętym imieniem,

niech się weseli serce szukających Pana.

Rozważajcie o Panu i Jego potędze;

zawsze szukajcie Jego oblicza.

Pamiętajcie o cudach, które On uczynił,

o Jego znakach, o wyrokach ust Jego.

Potomkowie Abrahama, słudzy Jego,

synowie Jakuba, Jego wybrańcy.

On, Pan, jest naszym Bogiem;

Jego wyroki obejmują świat cały.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Bliskie jest królestwo Boże.

Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości.

A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził.

Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: «Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: „Bliskie już jest królestwo niebieskie”».

Oto słowo Pańskie.