LIPIEC 2020
WTOREK
ROK A, II

W parafii:

17:00
Msza Św
17:30
Msza Św. (za wyjątkiem Wielkiego Postu)

Liturgia słowa

Pierwsze czytanie

Czytanie z Księgi proroka Ozeasza

To mówi Pan:

«Synowie Izraela czynili sobie królów, lecz wbrew mojej woli, książąt mianowali, też bez mojej wiedzy. Czynili posągi ze srebra swego i złota, na własną zagładę. Odrzucam cielca twojego, Samario, gniew mój się przeciw niemu zapala; jak długo jeszcze nie będą mogli być uniewinnieni synowie Izraela? Wykonał go rzemieślnik, lecz nie jest on bogiem; w kawałki się rozleci cielec samaryjski. Oni wiatr sieją, zbierać będą burzę. Zboże bez kłosów nie dostarczy mąki; jeśliby nawet dało, zabierze ją obcy.

Wiele ołtarzy Efraim zbudował, ale mu służą jedynie do grzechu. Wypisałem im moje liczne prawa, lecz je przyjęli jako coś obcego. Lubią ofiary krwawe i chętnie składają, lubią też mięso, które wówczas jedzą, lecz Pan nie ma w tym upodobania. Wspominam wtedy na ich przewinienia i karzę ich za grzechy, niech wrócą znów do Egiptu».

Oto Słowo Boże.

Oz 8, 4-7. 11-13 Balwochwalstwo i nieposłuszeństwo Izraelitów

Psalm responsoryjny

Naród wybrany ufa swemu Panu.

Nasz Bóg jest w niebie,

czyni wszystko, co zechce.

Ich bożki są ze srebra i złota,

dzieło rąk ludzkich.

Naród wybrany ufa swemu Panu.

Mają usta, ale nie mówią;

mają oczy, ale nie widzą.

Mają uszy, ale nie słyszą;

mają nozdrza, ale nie czują zapachu.

Naród wybrany ufa swemu Panu.

Mają ręce pozbawione dotyku,

nogi mają, ale nie chodzą.

Do nich będą podobni ci, którzy je robią,

i każdy, który im ufa.

Naród wybrany ufa swemu Panu.

Ale dom Izraela pokłada ufność w Panu,

On jest ich pomocą i tarczą.

Dom Aarona pokłada ufność w Panu,

On jest ich pomocą i tarczą.

Naród wybrany ufa swemu Panu.

Ps 115 (114), 3-4. 5-6. 7ab-8. 9-10 (R.: por. 9a)

Śpiew przed ewangelią

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Jezus głosił Ewangelię o królestwie

i leczył wszelkie choroby wśród ludu.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Mt 4, 23

Ewangelia

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Przyprowadzono do Jezusa niemowę opętanego. Po wyrzuceniu złego ducha niemy odzyskał mowę, a tłumy pełne podziwu wołały: «Jeszcze się nigdy nic podobnego nie pojawiło w Izraelu».

Lecz faryzeusze mówili: «Wyrzuca złe duchy mocą ich przywódcy».

Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza.

Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo».

Oto słowo Pańskie.

Mt 9, 32-37 Jezus lituje się nad ludźmi