Przełożeni i starsi, i uczeni, widząc odwagę Piotra i Jana, a dowiedziawszy się, że są oni ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się. Rozpoznawali w nich też towarzyszy Jezusa. A widząc nadto, że stoi z nimi uzdrowiony człowiek, nie znajdowali odpowiedzi.

Kazali więc im wyjść z sali Rady i naradzali się. Mówili jeden do drugiego: «Co mamy zrobić z tymi ludźmi? Bo dokonali jawnego znaku, oczywistego dla wszystkich mieszkańców Jerozolimy. Przecież temu nie możemy zaprzeczyć. Aby jednak nie rozpowszechniało się to wśród ludu, zabrońmy im surowo przemawiać do kogokolwiek w to imię».

Przywołali ich potem i zakazali w ogóle przemawiać i nauczać w imię Jezusa. Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli: «Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga? Bo my nie możemy nie mówić tego, co widzieliśmy i co słyszeliśmy».

Oni zaś ponowili groźby, a nie znajdując żadnej podstawy do wymierzenia im kary, wypuścili ich ze względu na lud, bo wszyscy wielbili Boga z powodu tego, co się stało.

Oto Słowo Boże.

Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś.

lub Alleluja.

Dziękujcie Panu, bo jest dobry,

bo Jego łaska trwa na wieki.

Pan moją mocą i pieśnią,

On stał się moim Zbawcą.

Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś.

lub Alleluja.

Głosy radości z ocalenia

w namiotach sprawiedliwych:

«Prawica Pana wzniesiona wysoko,

prawica Pańska moc okazała».

Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś.

lub Alleluja.

Ciężko mnie Pan ukarał,

ale na śmierć nie wydał.

Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał

i stałeś się moim Zbawcą.

Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś.

lub Alleluja.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Oto dzień, który Pan uczynił,

radujmy się w nim i weselmy.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wyrzucił siedem złych duchów. Ona poszła i oznajmiła to tym, którzy byli z Nim, pogrążonym w smutku i płaczącym. Oni jednak słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie chcieli wierzyć.

Potem ukazał się w innej postaci dwom z nich na drodze, gdy szli na wieś. Oni powrócili i oznajmili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli.

W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary i upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego.

I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu».

Oto słowo Pańskie.