Poszedł więc król Dawid i usiadłszy przed Panem mówił: «Kimże ja jestem, Panie mój, Boże, i czym jest mój ród, że doprowadziłeś mię aż dotąd? Ale to było jeszcze za mało w Twoich oczach, Panie mój, Boże, lecz dałeś zapowiedź o domu sługi swego na daleką przyszłość. I to ma być prawo człowieka, Panie mój, Boże?

Ustaliłeś dla siebie swój lud izraelski, aby był dla Ciebie ludem na wieki, a Ty, o Panie, stałeś się dla niego Bogiem. Teraz więc, o Panie, Boże, niech trwa na wieki słowo, któreś wyrzekł o słudze swoim i jego domu, i czyń, jak powiedziałeś, ażeby na wieki wielbione było imię Twe słowami: „Pan Zastępów jest Bogiem Izraela”. A dom twego sługi, Dawida, niech będzie trwały przed Tobą.

Tyś bowiem, o Panie Zastępów, Boże Izraela, objawił słudze swemu, mówiąc: «Zbuduję ci dom». Dlatego to sługa Twój ośmiela się zwrócić do Ciebie z tą modlitwą. Teraz, o Panie mój, Boże, Tyś Bogiem, Twoje słowa są prawdą. Ty przekazujesz wspaniałą obietnicę słudze swemu.

Bądź teraz łaskaw pobłogosławić dom sługi swego, aby na wieki trwał przed Tobą. Wszak to Ty jesteś, mój Panie Boże, który to powiedział, a dzięki Twemu błogosławieństwu dom sługi Twojego będzie błogosławiony na wieki».

Oto Słowo Boże.

Pamiętaj, Panie, Dawidowi

wszystkie jego trudy.

Jak złożył Panu przysięgę,

związał się ślubem przed Bogiem Jakuba:

«Nie wejdę do mieszkania w moim domu, †

nie wstąpię na posłanie mego łoża,

nie użyczę snu moim oczom, powiekom moim spoczynku,

póki nie znajdę miejsca dla Pana,

mieszkania dla Niego, dla Boga Jakuba.

Pan złożył Dawidowi niezłomną obietnicę,

od której nie odstąpi:

«Zrodzone z ciebie potomstwo

posadzę na twoim tronie.

A jeżeli twoi synowie zachowają moje przymierze

i wskazania, których im udzielę,

także ich synowie

zasiądą na tronie po wieczne czasy».

Pan bowiem wybrał Syjon,

tej siedziby zapragnął dla siebie.

«Oto miejsce mego odpoczynku na wieki,

tu będę mieszkał, bo wybrałem go sobie».

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Twoje słowo jest pochodnią dla stóp moich

i światłem na mojej ścieżce.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Jezus mówił ludowi:

«Czy po to wnosi się światło, by je postawić pod korcem lub pod łóżkiem? Czy nie po to, aby je postawić na świeczniku? Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha».

I mówił im: «Uważajcie na to, czego słuchacie. Taką samą miarą, jaką wy mierzycie, odmierzą wam i jeszcze wam dołożą. Bo kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, pozbawią go i tego, co ma».

Oto słowo Pańskie.