STYCZEŃ 2020
27
PONIEDZIAŁEK
ROK A, II

W parafii:

17:00
Msza Św
17:30
Msza Św. (za wyjątkiem Wielkiego Postu)

Liturgia słowa

Pierwsze czytanie

Czytanie z Drugiej Księgi Samuela

Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawida w Hebronie i oświadczyły mu: «Oto myśmy kości twoje i ciało. Już dawno, gdy Saul był królem nad nami, tyś odbywał wyprawy na czele Izraela. I Pan rzekł do ciebie: Ty będziesz pasł mój lud, Izraela, i ty będziesz wodzem dla Izraela».

Cała starszyzna Izraela przybyła do króla do Hebronu. I zawarł król Dawid przymierze z nimi wobec Pana w Hebronie. Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem.

Dawid miał lat trzydzieści, gdy rozpoczął rządy, a panował lat czterdzieści. Judą rządził w Hebronie lat siedem i sześć miesięcy, w Jerozolimie zaś nad całym Izraelem i Judą panował lat trzydzieści trzy.

Razem ze swoimi ludźmi król wyruszył do Jerozolimy przeciw Jebuzytom, zamieszkującym tę krainę. Rzekli oni do Dawida: «Nie wejdziesz tutaj, lecz odepchną cię ślepi i kulawi». Oznaczało to: «Dawid tu nie wejdzie». Dawid jednak zdobył twierdzę Syjon, to jest Miasto Dawidowe.

Dawid stawał się coraz potężniejszy, bo Pan Bóg Zastępów był z nim.

Oto Słowo Boże.

2 Sm 5, 1-7. 10 Dawid króluje nad Izraelem

Psalm responsoryjny

Na wieki zachowam łaskę dla Dawida.

Mówiąc kiedyś w widzeniu

do świętych Twoich, rzekłeś:

«Na głowę mocarza włożyłem koronę,

wyniosłem wybrańca z ludu».

Na wieki zachowam łaskę dla Dawida.

Znalazłem Dawida, mojego sługę,

namaściłem go moim świętym olejem,

by ręka moja zawsze przy nim była

i umacniało go moje ramię.

Na wieki zachowam łaskę dla Dawida.

Z nim moja wierność i łaska,

a w moim imieniu jego moc wywyższona.

Jego władzę rozciągnę nad morzem,

a jego panowanie nad rzekami.

Na wieki zachowam łaskę dla Dawida.

Ps 89 (88), 20. 21-22. 25-26 (R.: por. 29a)

Śpiew przed ewangelią

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Nasz Zbawiciel Jezus Chrystus śmierć zwyciężył,

a na życie rzucił światło przez Ewangelię.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

por. 2 Tm 1, 10b

Ewangelia

Słowa Ewangelii według świętego Marka

Uczeni w Piśmie, którzy przyszli z Jerozolimy, mówili o Jezusie: «Ma Belzebuba i przez władcę złych duchów wyrzuca złe duchy».

Wtedy Jezus przywołał ich do siebie i mówił im w przypowieściach: «Jak może szatan wyrzucać szatana? Jeśli jakieś królestwo wewnętrznie jest skłócone, takie królestwo nie może się ostać. I jeśli dom wewnętrznie jest skłócony, to taki dom nie będzie mógł się ostać. Jeśli więc szatan powstał przeciw sobie i wewnętrznie jest skłócony, to nie może się ostać, lecz koniec z nim. Nie, nikt nie może wejść do domu mocarza i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże, i wtedy dom jego ograbi.

Zaprawdę powiadam wam: wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego». Mówili bowiem: «Ma ducha nieczystego».

Oto słowo Pańskie.

Mk 3, 22-30 Chrystus przeciw szatanowi