Pan stworzył człowieka z ziemi i znów go jej zwróci.

Odliczył ludziom dni i wyznaczył czas odpowiedni oraz dał im władzę nad tym wszystkim, co jest na niej. Uczynił ich groźnymi dla wszystkiego stworzenia, aby panowali nad zwierzętami i ptactwem.

Przyodział ich w moc podobną do swojej i uczynił ich na swój obraz.

Dał im wolną wolę, język i oczy, uszy i serca zdolne do myślenia.

Napełnił ich wiedzą i rozumem, o złu i dobru ich pouczył.

Położył oko swoje w ich sercu, aby im pokazać wielkość swoich dzieł. Imię świętości wychwalać będą i wielkość Jego dzieł opowiadać.

Postawił przed nimi wiedzę i prawo życia dał im w dziedzictwo. Przymierze wieczne zawarł z nimi i objawił im swoje prawa.

Wielkość majestatu widziały ich oczy i uszy ich słyszały okazałość Jego głosu. Rzekł im: «Trzymajcie się z dala od wszelkiej niesprawiedliwości». I dał każdemu przykazania co do bliźniego.

Przed Nim są zawsze ich drogi, nie skryją się przed Jego oczami.

Oto Słowo Boże.

Jak ojciec lituje się nad dziećmi,

tak Pan się lituje nad tymi, którzy cześć Mu oddają.

Wie On, z czegośmy powstali,

pamięta, że jesteśmy prochem.

Dni człowieka są jak trawa,

kwitnie jak kwiat na polu.

Wystarczy, że wiatr go muśnie, już znika,

i wszelki ślad po nim ginie.

Lecz łaska Boga jest wieczna

dla Jego wyznawców,

a Jego sprawiedliwość nad ich potomstwem,

nad wszystkimi, którzy strzegą Jego przymierza.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi,

że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Przynosili Jezusowi dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego.

A Jezus widząc to, oburzył się i rzekł do nich: «Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego».

I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.

Oto słowo Pańskie.