SIERPIEŃ 2018
15
ŚRODA
ROK B, II

W parafii:

07:00
Msza Św
08:30
Msza Św.
09:30
Msza Św (Klimkowizna)
11:00
Msza Św.
17:00
Msza Św

Liturgia słowa

Pierwsze czytanie

Czytanie z Pierwszej Księgi Kronik

Dawid zgromadził wszystkich Izraelitów w Jerozolimie celem przeniesienia Arki Pana na jej miejsce, które dla niej przygotował. Zebrał Dawid synów Aarona i lewitów.

Lewici zaś nieśli Arkę Bożą na drążkach na swoich ramionach, jak przykazał Mojżesz zgodnie ze słowem Pana. I rzekł Dawid naczelnikom lewitów, aby ustanowili swoich braci śpiewakami przy instrumentach muzycznych: cytrach, harfach, cymbałach, aby rozbrzmiewał głos donośny i radosny.

Przyniesiono więc Arkę Bożą i ustawiono ją w środku namiotu, jaki rozpiął dla niej Dawid, po czym złożono całopalenia i ofiary pojednania.

Gdy zaś Dawid skończył składanie całopaleń i ofiar pojednania, pobłogosławił lud w imieniu Pana.

Oto Słowo Boże.

1 Krn 15, 3-4. 15-16; 16, 1-2 Wprowadzenie Arki do Miasta Świętego

Psalm responsoryjny

Wyrusza z Panem Arka Jego chwały.

Słyszeliśmy o Arce w Efrata,

znaleźliśmy ją na polach Jaaru.

Wejdźmy do Jego mieszkania,

padnijmy przed podnóżkiem stóp Jego.

Wyrusza z Panem Arka Jego chwały.

Niech Twoi kapłani odzieją się w sprawiedliwość,

a Twoi wierni niech śpiewają z radości.

Przez wzgląd na sługę Twego, Dawida,

nie odtrącaj oblicza Twojego pomazańca.

Wyrusza z Panem Arka Jego chwały.

Pan bowiem wybrał Syjon,

tej siedziby zapragnął dla siebie.

«Oto miejsce mego odpoczynku na wieki,

tu będę mieszkał, bo wybrałem go sobie».

Wyrusza z Panem Arka Jego chwały.

Ps 132 (131), 6-7. 9-10. 13-14 (R.: por. 8)

Drugie czytanie

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:

Kiedy już to, Co zniszczalne, przyodzieje się w niezni-szczalność, a to, co śmiertelne, przyodzieje się w nieśmiertelność, wtedy sprawdzą się słowa, które zostały napisane: «Zwycięstwo pochłonęło śmierć. Gdzież jest, o śmierci, twoje zwycięstwo? Gdzież jest, o śmierci, twój oścień?» Ościeniem zaś śmierci jest grzech, a siłą grzechu Prawo. Bogu niech będą dzięki za to, że dał nam odnieść zwycięstwo przez naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Oto Słowo Boże.

1 Kor 15, 54-57 Zwycięstwo nad śmiercią

Śpiew przed ewangelią

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego

i zachowują je wiernie.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Łk 11, 28

Ewangelia

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Gdy Jezus przemawiał, jakaś kobieta z tłumu głośno zawołała do Niego: «Błogosławione łono, które cię nosiło, i piersi, które ssałeś».

Lecz On rzekł: «Owszem, ale również błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je».

Oto słowo Pańskie.

Łk 11, 27-28 Błogosławione łono, które nosiło Chrystusa

Pierwsze czytanie

Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła

Świątynia Boga w niebie się otwarła i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem ukazał się wielki znak na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu.

Ukazał się też inny znak na niebie: Oto wielki Smok ognisty, ma siedem głów i dziesięć rogów, a na głowach siedem diademów. Ogon jego zmiata trzecią część gwiazd z nieba i rzucił je na ziemię. Smok stanął przed mającą urodzić Niewiastą, ażeby skoro tylko porodzi, pożreć jej Dziecko.

I porodziła Syna – mężczyznę, który będzie pasł wszystkie narody rózgą żelazną. Dziecko jej zostało porwane do Boga i do Jego tronu. Niewiasta zaś zbiegła na pustynię, gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga.

I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca».

Oto Słowo Boże.

Ap 11, 19a; 12, 1. 3-6a. 10ab Niewiasta obleczona w słońce

Psalm responsoryjny

Stoi Królowa po Twojej prawicy.

Tron Twój, Boże, trwa na wieki,

berłem sprawiedliwym berło Twego królestwa.

Córki królewskie wychodzą na spotkanie z tobą,

królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy.

Stoi Królowa po Twojej prawicy.

Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha,

zapomnij o swym ludzie, o domu twego ojca.

Król pragnie twego piękna,

on twoim panem, oddaj mu pokłon.

Stoi Królowa po Twojej prawicy.

Córa królewska wchodzi pełna chwały,

odziana w złotogłów.

W szacie wzorzystej prowadzą ją do króla,

za nią prowadzą do ciebie dziewice, jej druhny.

Stoi Królowa po Twojej prawicy.

Ps 45 (44), 7 i 10. 11-12. 14-15 (R.: por. 10b)

Drugie czytanie

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:

Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka przyszła śmierć, przez człowieka też dokona się zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc.

Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. Jako ostatni wróg, zostanie pokonana śmierć.

Oto Słowo Boże.

1 Kor 15, 20-26 W Chrystusie wszyscy będą ożywieni

Śpiew przed ewangelią

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Maryja została wzięta do nieba,

radują się zastępy aniołów.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Ewangelia

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.

Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała:

«Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana».

Wtedy Maryja rzekła:

Wielbi dusza moja Pana,

i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim.

Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy.

Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą

wszystkie pokolenia.

Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,

święte jest imię Jego.

A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie

nad tymi, którzy się Go boją.

Okazał moc swego ramienia,

rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.

Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych.

Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił.

Ujął się za swoim sługą, Izraelem,

pomny na swe miłosierdzie.

Jak obiecał naszym ojcom,

Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Oto słowo Pańskie.

Łk 1, 39-56 Bóg wywyższa pokornych