To mówi Pan:

«Będziesz uważał na szabat, aby go święcić, jak ci nakazał twój Pan Bóg. Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką twą pracę, lecz w siódmym dniu jest szabat twego Pana Boga.

Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służąca, ani twój wół, ani twój osioł, ani żadne twoje zwierzę, ani obcy, który przebywa w twoich bramach; aby wypoczął twój sługa i twoja służąca, jak i ty.

Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i wyprowadził cię stamtąd twój Pan Bóg ręką mocną i wyciągniętym ramieniem, przeto ci nakazał twój Pan Bóg strzec szabatu».

Oto Słowo Boże.

Śpiewajcie Bogu, naszemu obrońcy.

Zacznijcie śpiewać i w bęben uderzcie,

w cytrę słodko dźwięczącą i lirę.

Zadmijcie w róg w czas nowiu,

w czas pełni, w nasz dzień uroczysty.

Śpiewajcie Bogu, naszemu obrońcy.

Bo tak ustanowiono w Izraelu

według przykazania Boga Jakuba.

Ustanowił to prawo dla Józefa,

gdy wyruszał przeciw ziemi egipskiej.

Śpiewajcie Bogu, naszemu obrońcy.

Słyszę słowa nieznane:

«Uwolniłem od brzemienia jego barki:

jego ręce porzuciły kosze.

Wołałeś w ucisku, a Ja cię ocaliłem.

Śpiewajcie Bogu, naszemu obrońcy.

Nie będziesz miał obcego boga,

cudzemu bogu nie będziesz się kłaniał.

Jam jest Pan, Bóg twój,

który cię wywiódł z ziemi egipskiej».

Śpiewajcie Bogu, naszemu obrońcy.

Bracia:

Bóg, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa.

Przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas. Zewsząd cierpienia znosimy, lecz nie poddajemy się zwątpieniu; żyjemy w niedostatku, lecz nie rozpaczamy; znosimy prześladowania, lecz nie czujemy się osamotnieni, obalają nas na ziemię, lecz nie giniemy. Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby życie Jezusa objawiało się w naszym ciele.

Ciągle bowiem jesteśmy wydawani na śmierć z powodu Jezusa, aby życie Jezusa stało się widoczne w naszym śmiertelnym ciele.

Oto Słowo Boże.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Słowo Twoje, Panie, jest prawdą,

uświęć nas w prawdzie.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat wśród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze rzekli do Niego: «Patrz, czemu oni robią w szabat to, czego nie wolno?»

On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie, i był głodny on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom». I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu».

Oto słowo Pańskie.