Ci, których rozproszyło prześladowanie, jakie wybuchło z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, głosząc słowo samym tylko Żydom. Niektórzy z nich pochodzili z Cypru i Cyreny. Oni to po przybyciu do Antiochii przemawiali też do Greków i opowiadali Dobrą Nowinę o Panu Jezusie. A ręka Pańska była z mini, bo wielka liczba uwierzyła i nawróciła się do Pana.

Wieść o tym doszła do uszu Kościoła w Jerozolimie. Wysłano do Antiochii Barnabę. Gdy on przybył i zobaczył działanie łaski Bożej, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem wytrwali przy Panu; był bowiem człowiekiem dobrym i pełnym Ducha Świętego i wiary. Pozyskano wtedy wielką liczbę dla Pana.

Barnaba udał się też do Tarsu, aby odszukać Pawła. A gdy znalazł, przyprowadził go do Antiochii i przez cały rok pracowali razem w Kościele, nauczając wielką rzeszę ludzi. W Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami.

Oto Słowo Boże.

Wszystkie narody, wysławiajcie Pana.

lub Alleluja.

Na świętych górach Jego miasto: †

umiłował Pan bramy Syjonu

bardziej niż wszystkie namioty Jakuba.

Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie,

Miasto Boże.

Wszystkie narody, wysławiajcie Pana.

lub Alleluja.

Wymienię Egipt i Babilon wśród tych, co mnie znają †

oto Filistea, Tyr i Etiopia.

nawet taki kraj tam się narodził.

O Syjonie powiedzą: «Każdy człowiek urodził się na nim,

a Najwyższy sam go umacnia».

Wszystkie narody, wysławiajcie Pana.

lub Alleluja.

Pan zapisuje w księdze ludów:

«Oni się tam narodzili».

I tańcząc śpiewać będą:

«Wszystkie moje źródła są w tobie».

Wszystkie narody, wysławiajcie Pana.

lub Alleluja.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Moje owce słuchają mojego głosu,

Ja znam je, a one idą za Mną.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Obchodzono w Jerozolimie uroczystość Poświęcenia Świątyni. Było to w zimie. Jezus przechadzał się w świątyni, w portyku Salomona.

Otoczyli Go Żydzi i mówili do Niego: «Dokąd będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli jesteś Mesjaszem, powiedz nam otwarcie».

Rzekł do nich Jezus: «Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca, świadczą o Mnie. Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec.

Moje owce słuchają mojego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki.

Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy».

Oto słowo Pańskie.