To mówi Pan:

A ty, Betlejem Efrata,

najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich.

Z ciebie wyjdzie Ten,

który będzie władał w Izraelu,

a pochodzenie Jego od początku,

od dni wieczności.

Przeto Pan wyda ich aż do czasu,

kiedy porodzi, mająca porodzić.

Wtedy reszta braci Jego powróci

do synów Izraela.

I powstanie, i będzie ich pasterzem mocą Pana,

przez majestat imienia Pana Boga swego.

Będą żyli bezpiecznie, bo Jego władza rozciągnie się

aż do krańców ziemi.

A On będzie pokojem.

Oto Słowo Boże.

Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.

Usłysz, Pasterzu Izraela,

Ty, który zasiadasz nad cherubinami.

Wzbudź swą potęgę

i przyjdź nam z pomocą.

Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.

Powróć, Boże Zastępów,

wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.

I chroń to, co zasadziła Twoja prawica,

latorośl, którą umocniłeś dla siebie.

Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.

Wyciągnij rękę nad mężem Twojej prawicy,

nad synem człowieczym, którego umocniłeś w swej służbie.

Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie,

daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.

Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.

Bracia: Chrystus przychodząc na świat mówi:

«Ofiary ani daru nie chciałeś,

aleś Mi utworzył ciało;

całopalenia i ofiary za grzech

nie podobały się Tobie.

Wtedy rzekłem: Oto idę.

W zwoju księgi napisano o Mnie,

abym spełniał wolę Twoją, Boże».

Wyżej powiedział: «Ofiar, darów, całopaleń i ofiar za grzech nie chciałeś i nie podobały się Tobie», choć składa się je na podstawie Prawa. Następnie powiedział: «Oto idę, abym spełniał wolę Twoją». Usuwa jedną ofiarę, aby ustanowić inną. Na mocy tej woli uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze.

Oto Słowo Boże.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Oto Ja, służebnica Pańska,

niech mi się stanie według twego słowa.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.

Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała:

«Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w łonie moim. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana».

Oto słowo Pańskie.